Objawy subklinicznej niedoczynności tarczycy – czy są inne niż w tradycyjnym schorzeniu?

Subkliniczna niedoczynność tarczycy jest jednym z rodzajów tego schorzenia. Dotyka zarówno mężczyzn, jak i kobiety. Ten rodzaj tarczycy jest cięższy do wykrycia, z racji tego, że lekarz nie jest w stanie stwierdzić typowych dla tego schorzenia objawów. Dlatego też w środowisk medycznym nazywana jest niedoczynnością skąpoobjawową.

Jeśli zauważyłeś lub zauważyłaś u siebie poniższe objawy, zastanów się, czy nie masz problemów z tarczycą. Do najczęściej pojawiających się objawów tarczycy subklinicznej należą:

• częste bóle głowy,
• odczuwanie zimna,
• zaparcia,
• często pojawiający się zły nastrój,
• ciągle pojawiające się zmęczenie,
• w krytycznych przypadkach również depresja.

Powyższe objawy są wykrywane u osób dorosłych. Co ciekawe, na subkliniczną niedoczynność tarczycy chorują również dzieci. U tych młodszych choroba ta objawia się następująco:

• żółtaczka noworodków, która nie chce ustąpić,
• nieprawidłowy wzrost,
• problemy w przyjmowaniu jedzenia,
• łuszcząca się i ciągle zimna skóra,
• zmniejszenie ruchliwości.

Starsze dzieci, które chorują na niedoczynność subkliniczną mogą narzekać na:

• całkowite lub częściowe zahamowanie wzrostu,
• problemy z dojrzewaniem płciowym,
• problemy z koncentracją i pamięcią, co w konsekwencji utrudnia naukę,
• częste zaparcia,
• nadmierna senność,
• pojawiające się często bóle głowy,
• senność,
• łamliwe i suche włosy,
• sucha i zimna skóra.

Aby dokładnie zdiagnozować niedoczynność tarczycy potrzebne są specjalistyczne badania hormonalne, które pozwolą na stwierdzenie niedoboru lub nadmiaru określonych hormonów.
Pierwszym i podstawowym badaniem jest określenie stężenia TSH we krwi. Jeśli okaże się, że jego poziom jest wyższy, niż określa norma, konieczne będzie wykonanie dodatkowych badań. Pierwszym z nich jest określenie poziomu fT4, czyli tyroksyny. Jeśli chorujemy na pierwotną niedoczynność tarczycy, która jest wynikiem choroby gruczołu, to fT4 będzie obniżone względem TSH.
W pozostałych rodzajach niedoczynności – wtórnej i trzeciorzędowej – poziom TSH jest niski, podobnie jak fT3 i fT4. Niedoczynność utajona pojawia się, kiedy w wynikach badań widzimy TSH wyższe, niż górna granica, zaś fT4 i fT3 mają prawidłowe stężenie we krwi.

Jeśli lekarz chce jednoznacznie określić, żę pacjent choruje na niedoczynność tarczycy, może poprosić o dodatkowe badania. Należą do nich oznaczenie przeciwciał, takich jak anty-TPO i anty-TG. Jeśli okaże się, że anty-TPO jest podwyższone, przyczyną pojawienia się niedoczynności będzie choroba Hashimoto, czyli zapalenie tarczycy, które samoistnie ją wyniszcza.